Salix alba (schietwild) is afgeleid van het Keltische woord Sal en Lis , wat bij water betekent. Alba betekent wit en is een verwijzing naar de witte haartjes op het blad. De Sumeriërs (4 millennium v. Chr.) gebruikten de schors als koortswerend middel en in het Oude Egypte (3300 v. Chr.) werd van wilgenzaad een zalf gemaakt die gebruikt werd bij ontstoken gewrichten en botbreuken. Hippocrates (460-377 v. Chr.) gebruikte een aftreksel van wilgenbast bij gewrichtsontstekingen, pijn en koorts.

De bast van de driejarige knotwilgtwijgen wordt het meeste gebruikt voor het maken van poeders, moedertincturen, extracten en zalven. De knotwilg heeft een ontstekingswerende en pijnstillende werking en kan voorgeschreven worden bij artrose, artritis, chronische lage rugpijn, milde hoofdpijn en spierpijn. Ook uitwendig kan de knotwilg gebruikt worden vanwege de samentrekkende, ontstekingswerende, bloedstelpende, wond helende en infectie bestrijdende werking. Denk hierbij aan zweren, wonden, roodheid en wratten.